Great Ocean Road
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
16 Maart 2015 | Australië, Melbourne
Hoi allemaal,
Zoals de meeste van jullie weten heb ik afgelopen weekend de famous ‘Great Ocean Road’ bereden. Het was een hele mooie tocht en ik heb prachtige dingen gezien. Aangezien ik nu veel berichten binnen krijg van familie en vrienden die ongerust zijn, wil ik hierbij even mijn verhaal vertellen. Aangezien het weekend wat anders afliep dan verwacht…
Dag 1. Melbourne – Apollo Bay
Om 6 uur opgestaan zodat ik om 8 uur bij het station kon zijn, waar de andere op mij stonden te wachten. We hadden een auto gehuurd en volgeladen met alle spullen die we nodig zouden hebben.
De eerste dag zijn wij van Melbourne naar Apollo Bay gereden. Onderweg gestopt bij een golfclub waar ik mijn eerste kangaroo’s in het wild heb gezien! Op afstand, aangezien die beesten je aan kunnen vallen en ik nogal een scheiterd ben wat betreft dieren haha. Vervolgens zijn wij doorgereden naar de kust met prachtige uitzichten en naar een camping waar ik mijn eerste Koala’s in het wild heb gezien. Wat een schattige beestjes zijn dat!
De kusten langs de Great Ocean Road zijn prachtig, net als de stranden. Zo had ik mij Australie voorgesteld, voordat ik wegging. De mooie natuur is oogverblindend. Het mooiste vond ik, dat op zulke plaatsen heel weinig mensen zijn waardoor het net voelt alsof je alleen bent, in een super mooie natuur. Je hoort geen auto’s of geluiden uit de stad, het enige wat je hoort is de zee en wat vogels en andere dieren. Het was fijn om even in de natuur te zijn, na een maand in de stad te hebben geleefd.
Wij hebben overnacht in een super luxe camping in Apollo Bay, een schattig dorpje langs de Great Ocean Road. Onze tenten hadden uitzicht op zee en s’nachts hebben wij genoten van de mooie sterren hemel en de ‘milkyway’.
Dag 2. Apollo Bay – Beech Forest – Peterborough
S’ochtends om 6:15 ging de wekker om zonsopgang te kunnen kijken. ‘Too cold, I stay in bed!’ Hier heb ik spijt van, want volgens de andere heb ik iets gemist!
Ontbeten op de camping, in de zon, met een prachtig uitzicht over de zee. Auto ingepakt en onze weg vervolgd.
Van Apollo Bay naar Beech Forrest gereden waar bij de TreeTopWalk hebben gedaan. Een wandeling van een uur over brugger door het bos, met bomen die 100 meter hoog konden worden. Weer super mooie uitzichten gezien. Vervolgens naar een waterval gegaan, prachtig!
Overnacht in een plaatsje genaamd Peterborough. S’avond een indoor-BBQ gehad (want het weer was omgeslagen) en een vriendin verrast voor haar ‘bijna’ verjaardag. Een erg gezellige avond!
Dag 3. Peterborough - … - Melbourne
De derde en laatste dag van dit weekend, vroeg uit de veren want we wilde nog veel dingen zien voordat wij onze weg terug naar Melbourne vervolgden. Gedurende de rit zijn we gestopt bij London Bridge (wat eigenlijk geen bridge meer is sinds 1990), Loch and Gorge, The Twelve Apostols (wat er eigenlijk 7 zijn) en nog veel andere mooie monumenten langs de kust van de Great Ocean Road.
Na de 12 Apostels hebben wij onze weg vervolg terug naar Melbourne. Even een pauze gehad om te lucnhen en vervolgens door de bergen verder gereden. Ik viel heerlijk in slaap in de auto, tot ik plotseling wakker schrok van geschreeuw…
‘Get out the car! Now!’ Ik voelde een schok ik mijn hoof den keek om mij heen. We waren tegen bomen aangereden. Ik probeerde zo snel mogelijk mijn deur te openen, maar dat kon niet omdat de deur werd geblokkeerd door een boom. Via de andere kant ben ik uiteindelijk uit de auto gekomen en zag ik daar de andrre huilend op de grond zitten, in shock…
Er kwam een auto, die stopte en een vrouw rende naar mij toe en legde mij op de grond. Het bleek dat mijn hoofd bloedde en ik mocht niet meer bewegen, aangezien ik een flinke klap had gekregen op mijn hoofd. De vrouw begon tegen mij te praten om mij wakker te houden. Ondertussen stopte er heel veel auto’s om ons te helpen. In mijn ogen duurde het allemaal super lang voordat de ambulance er was. – Ik mocht niet bewegen, hoorde de andere huilen en praten , had geen idee wat er aan de hand was en het enige wat ik op dat moment wilde waren mijn ouders.
Uiteindelijk zijn wij met de ambulances afgevoerd naar het ziekenhuis. Ik kreeg een neck-bracelet en werd op een branquard gelegd.
‘You girls are very lucky!’ ‘You’ll be fine!’
‘You have an angel on your shoulder!’
‘What is your pain level from 1 till 10?’ ‘2- I just want to go home!!!’
Ook de reis in de ambulance naar het ziekenhuis leek uren te duren – Waarschijnlijk ook omdat ik moest plassen. Eenmaal in het ziekenhuis moest ik wachten op de dokter, mocht mijn bracelet niet af en moest ik dood stil liggen.
Toen de dokter kwam heeft hij mijn nek gecheckt. ‘No pain at all, girl?’ ‘Nope, no pain…’ Bracelet mocht af en ik mocht naar huis! De andere moesten nog even wachten op de foto’s.
Het ongeluk gebeurde rond 12 uur en om 19 uur waren we ontslagen uit het ziekenhuis. Lieve familie van de andere hadden ons opgehaald. Vervolgens de spullen opgehaald die in de auto zaten en de auto gezien... Deze was totall los.. Niet heel gek, aangezien we met 60 km/h tegen twee bomen zijn aan geknald.
Ik had een lichtelijke hersenschudding en mijn huisgenoten hielden een oogje op mij gedurende de nacht, op aanraden van de dokter. De volgende dag ben ik voor een ‘check-up’ naar een dokter in de buurt geweest. Niets aan de hand, ik moet alleen even in de gaten houden of ik mij niet duizelig ga voelen o.i.d. aangezien ik een flinke klap heb gekregen met mijn hoofd. Daarbij is mijn elleboog ook gekneusd, maar dat komt wel weer goed. Oh, en ik voel me als een oud wijf. Alles in m’n lichaam doet een beetje zeer. Gelukkig had ik lieve huisgenoten en een goede vriendin die voor mij zorgde en mij vertroetelde. De andere zijn er ook wel okay vanaf gekomen, het kon veel slechter in ieder geval.
Niemand van ons weet precies wat er gebeurd is, hoe we tegen die bomen zijn aan geknald. Het is iets waarvan we geleerd hebben, waarvan we heel erg geschrokken zijn en iets waarbij we héél erg veel geluk hebben gehad, want het kon veel en veel slechter aflopen. Zoals de dokter, de verpleegkundige en iedereen die ik er over hoor al zei.. ‘We hadden een engeltje op onze schouders, een hele grote!’
Al met al was het een heel erg leuk weekend, met nieuwe ervaringen. Het zal even duren voordat we het verwerkt hebben. Gelukkig hebben we nog goed contact met elkaar en praten we er over. Daarbij zijn er heel veel lieve mensen die ons helpen. Het doet goed om de foto’s terug te kijken van de rest van het weekend, want dat zijn toch een paar mooie
kiekjes. Wauwie!
Het gaat goed. ‘No worries!’
Zoals de meeste van jullie weten heb ik afgelopen weekend de famous ‘Great Ocean Road’ bereden. Het was een hele mooie tocht en ik heb prachtige dingen gezien. Aangezien ik nu veel berichten binnen krijg van familie en vrienden die ongerust zijn, wil ik hierbij even mijn verhaal vertellen. Aangezien het weekend wat anders afliep dan verwacht…
Dag 1. Melbourne – Apollo Bay
Om 6 uur opgestaan zodat ik om 8 uur bij het station kon zijn, waar de andere op mij stonden te wachten. We hadden een auto gehuurd en volgeladen met alle spullen die we nodig zouden hebben.
De eerste dag zijn wij van Melbourne naar Apollo Bay gereden. Onderweg gestopt bij een golfclub waar ik mijn eerste kangaroo’s in het wild heb gezien! Op afstand, aangezien die beesten je aan kunnen vallen en ik nogal een scheiterd ben wat betreft dieren haha. Vervolgens zijn wij doorgereden naar de kust met prachtige uitzichten en naar een camping waar ik mijn eerste Koala’s in het wild heb gezien. Wat een schattige beestjes zijn dat!
De kusten langs de Great Ocean Road zijn prachtig, net als de stranden. Zo had ik mij Australie voorgesteld, voordat ik wegging. De mooie natuur is oogverblindend. Het mooiste vond ik, dat op zulke plaatsen heel weinig mensen zijn waardoor het net voelt alsof je alleen bent, in een super mooie natuur. Je hoort geen auto’s of geluiden uit de stad, het enige wat je hoort is de zee en wat vogels en andere dieren. Het was fijn om even in de natuur te zijn, na een maand in de stad te hebben geleefd.
Wij hebben overnacht in een super luxe camping in Apollo Bay, een schattig dorpje langs de Great Ocean Road. Onze tenten hadden uitzicht op zee en s’nachts hebben wij genoten van de mooie sterren hemel en de ‘milkyway’.
Dag 2. Apollo Bay – Beech Forest – Peterborough
S’ochtends om 6:15 ging de wekker om zonsopgang te kunnen kijken. ‘Too cold, I stay in bed!’ Hier heb ik spijt van, want volgens de andere heb ik iets gemist!
Ontbeten op de camping, in de zon, met een prachtig uitzicht over de zee. Auto ingepakt en onze weg vervolgd.
Van Apollo Bay naar Beech Forrest gereden waar bij de TreeTopWalk hebben gedaan. Een wandeling van een uur over brugger door het bos, met bomen die 100 meter hoog konden worden. Weer super mooie uitzichten gezien. Vervolgens naar een waterval gegaan, prachtig!
Overnacht in een plaatsje genaamd Peterborough. S’avond een indoor-BBQ gehad (want het weer was omgeslagen) en een vriendin verrast voor haar ‘bijna’ verjaardag. Een erg gezellige avond!
Dag 3. Peterborough - … - Melbourne
De derde en laatste dag van dit weekend, vroeg uit de veren want we wilde nog veel dingen zien voordat wij onze weg terug naar Melbourne vervolgden. Gedurende de rit zijn we gestopt bij London Bridge (wat eigenlijk geen bridge meer is sinds 1990), Loch and Gorge, The Twelve Apostols (wat er eigenlijk 7 zijn) en nog veel andere mooie monumenten langs de kust van de Great Ocean Road.
Na de 12 Apostels hebben wij onze weg vervolg terug naar Melbourne. Even een pauze gehad om te lucnhen en vervolgens door de bergen verder gereden. Ik viel heerlijk in slaap in de auto, tot ik plotseling wakker schrok van geschreeuw…
‘Get out the car! Now!’ Ik voelde een schok ik mijn hoof den keek om mij heen. We waren tegen bomen aangereden. Ik probeerde zo snel mogelijk mijn deur te openen, maar dat kon niet omdat de deur werd geblokkeerd door een boom. Via de andere kant ben ik uiteindelijk uit de auto gekomen en zag ik daar de andrre huilend op de grond zitten, in shock…
Er kwam een auto, die stopte en een vrouw rende naar mij toe en legde mij op de grond. Het bleek dat mijn hoofd bloedde en ik mocht niet meer bewegen, aangezien ik een flinke klap had gekregen op mijn hoofd. De vrouw begon tegen mij te praten om mij wakker te houden. Ondertussen stopte er heel veel auto’s om ons te helpen. In mijn ogen duurde het allemaal super lang voordat de ambulance er was. – Ik mocht niet bewegen, hoorde de andere huilen en praten , had geen idee wat er aan de hand was en het enige wat ik op dat moment wilde waren mijn ouders.
Uiteindelijk zijn wij met de ambulances afgevoerd naar het ziekenhuis. Ik kreeg een neck-bracelet en werd op een branquard gelegd.
‘You girls are very lucky!’ ‘You’ll be fine!’
‘You have an angel on your shoulder!’
‘What is your pain level from 1 till 10?’ ‘2- I just want to go home!!!’
Ook de reis in de ambulance naar het ziekenhuis leek uren te duren – Waarschijnlijk ook omdat ik moest plassen. Eenmaal in het ziekenhuis moest ik wachten op de dokter, mocht mijn bracelet niet af en moest ik dood stil liggen.
Toen de dokter kwam heeft hij mijn nek gecheckt. ‘No pain at all, girl?’ ‘Nope, no pain…’ Bracelet mocht af en ik mocht naar huis! De andere moesten nog even wachten op de foto’s.
Het ongeluk gebeurde rond 12 uur en om 19 uur waren we ontslagen uit het ziekenhuis. Lieve familie van de andere hadden ons opgehaald. Vervolgens de spullen opgehaald die in de auto zaten en de auto gezien... Deze was totall los.. Niet heel gek, aangezien we met 60 km/h tegen twee bomen zijn aan geknald.
Ik had een lichtelijke hersenschudding en mijn huisgenoten hielden een oogje op mij gedurende de nacht, op aanraden van de dokter. De volgende dag ben ik voor een ‘check-up’ naar een dokter in de buurt geweest. Niets aan de hand, ik moet alleen even in de gaten houden of ik mij niet duizelig ga voelen o.i.d. aangezien ik een flinke klap heb gekregen met mijn hoofd. Daarbij is mijn elleboog ook gekneusd, maar dat komt wel weer goed. Oh, en ik voel me als een oud wijf. Alles in m’n lichaam doet een beetje zeer. Gelukkig had ik lieve huisgenoten en een goede vriendin die voor mij zorgde en mij vertroetelde. De andere zijn er ook wel okay vanaf gekomen, het kon veel slechter in ieder geval.
Niemand van ons weet precies wat er gebeurd is, hoe we tegen die bomen zijn aan geknald. Het is iets waarvan we geleerd hebben, waarvan we heel erg geschrokken zijn en iets waarbij we héél erg veel geluk hebben gehad, want het kon veel en veel slechter aflopen. Zoals de dokter, de verpleegkundige en iedereen die ik er over hoor al zei.. ‘We hadden een engeltje op onze schouders, een hele grote!’
Al met al was het een heel erg leuk weekend, met nieuwe ervaringen. Het zal even duren voordat we het verwerkt hebben. Gelukkig hebben we nog goed contact met elkaar en praten we er over. Daarbij zijn er heel veel lieve mensen die ons helpen. Het doet goed om de foto’s terug te kijken van de rest van het weekend, want dat zijn toch een paar mooie
kiekjes. Wauwie!
Het gaat goed. ‘No worries!’
-
19 Maart 2015 - 18:39
Francis:
Marleen, Marleen,
Wat ben ik geschrokken. Waarschijnlijk is Tanja als engeltje met je meegereisd en heeft er voor gezorgd dat jij lekker ontspannen lag te slapen, waardoor je als een balletje tijdens de botsing in de auto heen en weer geslingerd werd.
Maar ja, wel raar dat als je iets meemaakt en het dan niet weet omdat je zit te slapen en dat je pas wakker wordt als het achter de rug is. Hoe krijg je het voor elkaar.
In ieder geval GELUKKIG is er niets ernstigs gebeurd en kan je er met je vriendinnen over praten.
Ik hoop dat je ondanks dit nog een hele fijne tijd hebt in Down Under.
Liefs van tante Francis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
